Nawożenie pełni funkcję wzbogacania gleby w składniki odżywcze, ale żeby można było przeprowadzić je w odpowiedni sposób trzeba wykonać ten zabieg natychmiast po wertykulacji i aeracji. W ten sposób nawóz dotrze do korzeni roślin i zregeneruje glebę zaczynając od najgłębszych warstw, a nie tylko na jej powierzchni. Trawnik, mimo że należy do najniższych żywych elementów ogrodu, jest największym konsumentem nawozów, szczególnie azotu. Potrzebuje o wiele więcej tego składnika niż byliny, krzewy, a nawet drzewa. Dzieje się tak, ponieważ trawnik przez cały czas intensywnie rośnie.

Do najważniejszych makro i mikroelementów należą:

• azot (odpowiedzialny za intensywny wzrost trawnika)
• fosfor ( wspomagający rozwój korzeni)
• potas (sprawia, że trawnik jest odporniejszy na suszę, mróz i choroby)
• magnez i żelazo (jako składniki chlorofilu są niezbędne do uzyskania zielonej barwy trawy)
• wapń (pomaga w utrzymaniu odpowiedniego odczynu gleby oraz pomaga w tworzeniu jej właściwej gruzełkowatej struktury)

Ze względu na duże zapotrzebowanie na składniki mineralne przyjmuje się, że trawnik powinien być nawożony minimum 4 razy w roku (marzec – październik), a do jego aplikacji najlepiej stosować profesjonalne siewniki umożliwiające równomierne rozrzucenie nawozu.

Wapnowanie jest oddzielnym zabiegiem, który wykonujemy tylko jesienią lub gdy pomiar pH pokazuje zbyt niskie wartości.

Objawy niedonawożenia:

• żółknięcie darni
• zahamowanie wzrostu
• spadek odporności na wydeptywanie i suszę